หญ้าหวาน หรือ Stevia rebaudiana (Bertoni) แม้จะไม่ใช่พืชท้องถิ่นดั้งเดิมของประเทศไทย แต่คนไทยส่วนมากก็คุ้นเคยกับหญ้าหวานกันมานานกว่า 20 ปี เนื่องจากเมื่อประมาณปี พ.ศ. 2522-2527ได้มีการนาหญ้าหวานเข้ามาทดลองปลูกในภาคเหนือหลายจังหวัด เช่น เชียงใหม่ เชียงราย แพร่ น่าน ลาพูน ซึ่งหญ้าหวานสามารถเจริญเติบโตได้ดีในพื้นที่ดังกล่าว จึงมีการขยายพื้นที่ปลูกเพื่อส่งต้นหญ้าหวานออกไปขายยังประเทศญี่ปุ่น ต่อมาการส่งออกหญ้าหวานไปประเทศญี่ปุ่นเริ่มประสบปัญหาการแข่งขันด้านราคาวัตถุดิบในตลาดโลก จึงทาให้ต้องเลิกกิจการไป อย่างไรก็ดี ในปี พ.ศ. 2538 ได้มีการเพาะปลูกหญ้าหวานเชิงพาณิชย์กันอีกครั้งในเขตอาเภอแม่แตง จังหวัดเชียงใหม่ และจังหวัดลาพูน นอกจากนั้นมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ได้เตรียมลงทุนที่จะสร้างโรงงานต้นแบบ เพื่อสกัดสาร stevioside จากต้นหญ้าหวาน แต่ก็ยังมีปัญหาด้านการตลาดโดยเฉพาะภายในประเทศ ด้วยประกาศของกระทรวงสาธารณสุขเมื่อปี พศ. 2537 ได้ระบุไว้ว่า “ให้หญ้าหวาน (Stevia) และผลิตภัณฑ์ที่ทาหรือได้จากหญ้าหวานเป็นอาหารที่ห้ามผลิต นาเข้า หรือจาหน่ายยกเว้นการผลิตเพื่อจาหน่ายในการส่งออกเท่านั้น”จึงทาให้โครงการดังกล่าวต้องหยุดชะงักลง”